Świńska grypa i ludzka grypa ? pytania i odpowiedzi

Wielu członków naszej Koalicji w Obronie Zdrowia pamięta, że larmujące wiadomości o ptasiej grypie i SARS nadeszły wtedy nagle i równie szybko zniknęły, nawiasem mówiąc krótko po tym, jak w głównych mediach opublikowaliśmy dane z naszych badań, które wykazały, że mikroelementy mogą kontrolować kluczowe procesy biochemiczne towarzyszące infekcji i rozprzestrzenianiu sie tych wirusów w organizmie (patrz informacje przedstawione przez nas 23 marca, 2006 w New York Times - http://www4.dr-rath-foundation.org/open_letters/open_letter_overview.htm). W ostatnich latach kontynuowaliśmy zarówno nasze badania dotyczące różnych aspektów dotyczących wirusów grypy, jak również prowadziliśmy wspólne badania z naukowcami w innych krajach. Kopie publikacji dotyczących tych tematów są dostępne na stronie internetowej naszego Instytutu (www.drrathresearch.org). Zawierają one szczegółowe informacje o tym, jak synergia wybranych mikroelementów może hamować namnażanie się różnych typów wirusów grypy i ich rozprzestrzenianie.

Niestety, w przypadku obecnej grozy zakażeń świńską grypą, zarówno porady podawane w mediach, jak i porady ekspertów z dziedziny wirusologii ograniczają się do stosowania środków farmaceutycznych i szczepionek, jako główny tryb zapobiegania i leczenia. W tym samym czasie, korzyści kliniczne wynikające ze stosowania suplementów diety i optymalnego żywienia jako podstawy odporności immunologicznej i eliminacji czynników zakaźnych są w znacznym stopniu ignorowane. Jednocześnie od dawna jest wiadome, że dobrze odżywieni ludzie mogą skutecznie walczyć z różnymi infekcjami bez żadnej interwencji farmakologicznej. Dzisiaj wiemy na ten temat o wiele więcej.

Wszyscy znamy grypę i chorujemy na nią wielokrotnie w swoim życiu. Grypa jest infekcją układu oddechowego, połączoną z gorączką, kaszlem i bólem mięśni, która trwa przez kilka dni. Choroba ta dotyczy około 20% populacji światowej. Chociaż sama choroba jest zazwyczaj nieszkodliwa, może łączyć się z ryzykiem wystąpienia wirusowego lub bakteryjnego zapalenia płuc, które może być śmiertelne, szczególnie w przypadku bardzo małych dzieci, starszych osób lub osób o słabym zdrowiu. Centra Kontroli Chorób i Profilaktyki w Atlancie (stan Georgia) szacują, że w latach dziewięćdziesiątych, około 36,000 osób rocznie umierało w Stanach Zjednoczonych z przyczyn powiązanych z powikłaniami grypy. Dla porównania, podaje się, że epidemia ptasiej grypy w latach 2007 do 2009 spowodowała zgony w sumie około 100 osób. Obecnie, liczba zgonów spowodowanych świńską grypą w Meksyku przekroczyła 100, a pierwszy zgon spowodowany świńską grypą w USA (23-miesięczne niemowlę) zgłoszono w dniu 29 kwietnia.

Świńska grypa jest chorobą układu oddechowego, która regularnie występuje u świń. Klasyczny wirus świńskiej grypy typu A H1N1 pojawił się w 1918 roku jednocześnie u świń i u ludzi. Wirusa tego pierwszy raz wyizolowano u świń w 1930 roku, a u ludzi w 1933 roku. W tamtym czasie analiza antygenowa nie wykryła pomiędzy nimi żadnej różnicy.

Istnieją trzy rodzaje wirusa grypy: typ A, który zazwyczaj jest przyczyną epidemii; typ B, który wiąże się z występowaniem sporadycznych przypadków i typ C, który rzadko wywołuje chorobę.

Aby zrozumieć, co oznaczają litery N i H, musimy spojrzeć na strukturę cząsteczki wirusa. Wirus grypy wygląda jak kula o średnicy wynoszącej około 100 nanometrów. Płaszcz wirusa jest utworzony z warstwy lipidów pobranych z błony plazmatycznej zainfekowanego gospodarza. W środku znajduje się około 3000 białek macierzystych (które różnią się w zależności od typu grypy) i komplet genów zawarty w RNA. Powierzchnia błony wirusa jest pokryta dwoma typami cząsteczek białek: hemaglutyniną (oznaczoną literą „H”) i neuraminidazą (oznaczoną literą „N”). Cząsteczki hemaglutyniny są wykorzystywane do połączenia wirusa z komórką i wstrzyknięcia do niej zawartości wirusa. Neuraminidaza jest specjalnym enzymem, który jest używany do uszkodzenia zainfekowanej komórki w celu uwolnienia nowych cząsteczek wirusa, które następnie mogą infekować inne komórki.

Wirus grypy jest zdolny do zmiany swoich cząsteczek H i N, co określa się jako przesunięcie antygenowe [skok antygenowy]. Na przykład, wirus świńskiej grypy, który pojawił się w 1918 roku został nazwany H1N1, natomiast później wykryto szczepy wirusa grypy, u których cząsteczki hemaglutyniny uległy zmianie i określono je jako H2N1, a jeszcze później stwierdzono, że obydwie cząsteczki powierzchniowe wirusa grypy uległy zmianie (podwójne przesunięcie antygenowe), a wirusa określono jako H2N2. Zmiany te są wynikiem wymiany materiału genetycznego pomiędzy wirusami grypy pochodzącymi z różnych źródeł. Na przykład, jeżeli świński wirus pochodzący ze świń zostanie zrekombinowany z wirusem ludzkim, może to doprowadzić do wytworzenia się nowego szczepu, który posiada np. hemaglutyninę typu świńskiego (H), a neuraminidazę typu ludzkiego (N). W takim przypadku zaklasyfikowano już cztery główne podtypy wirusa świńskiej grypy typu A: H1N1, H1N2, H3N2 i H3N1.

Wirusy ostatnio wyizolowane ze świń stanowią podtyp H1N1, który był przyczyną pierwszej pandemii w 1918 roku. Obecny szczep wirusa grypy jest kombinacją wirusa świńskiego, ptasiego i ludzkiego, na który ludzie mogą nie być w sposób naturalny odporni.

Nie, różnią się one w zakresie antygenowym, co oznacza, że szczepionki przeciwko wirusowi ludzkiej grypy H1N1 nie będą chronić świń w zakresie infekcji wirusem świńskiej grypy H1N1.

Poza wymianą materiału genetycznego pomiędzy wirusami o różnym pochodzeniu, zachodzą również częste mutacje punktowe w wirusowym RNA oraz inne zmiany, które są przyczyną powstania różnorodności szczepów wirusa grypy. Te przesunięcia antygenowe zazwyczaj pojawiają się po tym, gdy populacja wytworzy odporność na stary szczep. Takie częste zmiany genetyczne wirusa grypy utrudniają wyprodukowanie skutecznej szczepionki na wirusa grypy. Dlatego szczepionka produkowana w danym roku jest często nieskuteczna w następnym sezonie grypy.

Wirus ludzkiej grypy rozprzestrzenia się przez kaszel, kichanie i jest stabilny przez jakiś czas w powietrzu. Zatem ważne jest, aby często myć ręce ze względu na możliwość wcześniejszego dotknięcia przedmiotu zainfekowanego wirusem i przeniesienia wirusów w okolice nosa, ust czy innej części twarzy.

Wirus świńskiej grypy rozprzestrzenia się przez bliski kontakt ze zwierzętami oraz przez skażone przedmioty. Wirusy mogą być przenoszone ze świń na ludzi i z ludzi na świnie. Obecny wirus świńskiej grypy może rozprzestrzeniać się z ludzi na ludzi.

Ludzie nie mogą zarazić się świńską grypą po zjedzeniu mięsa zainfekowanych zwierząt. Gotowanie mięsa do osiągnięcia temperatury wewnętrznej wynoszącej 71°C [160°F] zabija bakterie i wirusy, włącznie z wirusem świńskiej grypy.

Wirusy przedostają się do dróg oddechowych i wiążą się z komórkami wyściełającymi drogi oddechowe w płucach. Po wejściu materiału genetycznego wirusa w postaci RNA do komórki, przestawia on sposób działania komórki gospodarza na produkcję nowych kopii genomu wirusa. Genomy te w połączeniu z nowymi białkami wirusa, które są tworzone przez komórkę gospodarza, tworzą nowe cząsteczki wirusa i rozprzestrzeniają się infekując okoliczne komórki tkanki płuca.

Obecnie są dwie klasy leków zatwierdzonych do leczenia i zapobiegania grypy: pochodne adamantanu (amantadyna i jej pochodna rymantadyna) oraz nowsze inhibitory neuraminidazy (NA), takie jak zanamiwir i oseltamiwir. Pochodne adamantanu utrudniają przetwarzanie wirusa wewnątrz komórki i wiążą się z występowaniem ciężkich toksycznych objawów ubocznych oraz z rozwojem oporności na lek. Wyizolowane ostatnio u ludzi wirusy świńskiej grypy są oporne na amantadynę i rymantadynę.

Inhibitory neuraminidazy mają na celu blokowanie czynności enzymatycznej neuraminidazy, a zatem blokują uwalnianie wirusa z zainfekowanej komórki gospodarza. Inhibitory neuraminidazy muszą być podawane bardzo wcześnie, ponieważ replikacja wirusa grypy w drogach oddechowych osiąga szczyt po 24-72 godzinach od zakażenia. Korzyści wynikające z ich stosowania nie są oczywiste, na przykład Tamiflu (oseltamiwir) może zredukować chorobę do 1-2 dni, jednak, wiąże się to z ryzykiem rozwinięcia się objawów ubocznych, takich jak nudności, wymioty i ból brzucha u około 5% pacjentów. Również, Tamiflu nie zapobiega grypie – może jedynie w niewielkim stopniu skrócić jej przebieg lub zmniejszyć nasilenie objawów. Jednakże, ostatnie raporty z Japonii, gdzie preparat Tamiflu przepisuje się dziesięć razy częściej niż w USA , donosiły o przypadkach problemów psychiatrycznych u dzieci biorących Tamiflu, a nawet prowadzących do zgonu. Niedawno, Amerykańska Komisja ds. Żywności i Leków [US FDA] zaleciła wprowadzenie nowych ostrzeżeń dotyczących możliwości wystąpienia niebezpiecznych psychiatrycznych efektów ubocznych dla preparatów Tamiflu i Relenza.

Niestety, ze względu na syntetyczny charakter trudno jest znaleźć lek, który by wpływał na procesy biologiczne wirusa, i który jednocześnie nie uszkadzałby komórek. Dlatego stosowanie tych leków zawsze wiąże się z ryzykiem wystąpienia objawów ubocznych, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami odporności, u osób bardzo młodych, starszych, chorujących na inne choroby i przyjmujących wiele leków naraz.

Antybiotyki nie leczą grypy, ani innych infekcji wirusowych. Są one często przepisywane przeciwko wtórnej infekcji bakteryjnej. Niepotrzebne nadmierne stosowanie antybiotyków prowadzi do powstania oporności bakterii, co sprawia, że leki te stają się nieskuteczne przeciwko wielu rodzajom infekcji.

Szczepionki, które stymulują produkcję przeciwciał przez organizm i jednocześnie nie wywołują choroby, są zazwyczaj bardziej skuteczne. W przypadku jednak wirusa grypy, który podlega częstym zmianom genetycznym często nie dają one pozytywnych wyników.

Podejście medycyny komórkowej w przypadkach infekcji wirusowej i innych problemów zdrowotnych bazuje na zastosowaniu naturalnych składników znanych organizmowi w celu poprawienia określonych funkcji biologicznych, które są krytyczne w kontrolowaniu choroby.

Ze względu na fakt, że niektóre wirusy mogą rozprzestrzeniać się w organizmie za pomocą podobnych mechanizmów jak komórki rakowe, badaliśmy, czy zastosowanie synergii składników odżywczych skutecznej w kontrolowaniu inwazji komórek rakowych może wpłynąć na zdolność wirusa do rozprzestrzeniania się i namnażania. Nasze badania przeprowadzone nad wirusem ptasiej grypy (H5N1 i H9N2) oraz wirusem ludzkiej grypy typu A wykazały, że istnieją korzyści wynikające ze stosowania takiej synergii w różnych aspektach infekcji wirusowej. Na przykład, zastosowanie synergii mikroelementów w diecie ptaków doprowadziło do całkowitego wyeliminowania objawów toksyczności w przypadku infekcji wirusem ptasiej grypy. Również oczywiste były inne korzyści, które obejmowały ochronę komórek dróg oddechowych przed zmianami patologicznymi wywoływanymi przez wirusa, i redukcję zaraźliwości wirusa w przypadku suplementacji składników odżywczych.

Te korzyści wynikające z zastosowania mikroelementów obserwowane w warunkach in vivo zostały potwierdzone w badaniach nad mechanizmem działania tych składników odżywczych na poziomie komórkowym. Badania wykazały działanie ochronne synergii mikroelementów skierowane przeciwko penetracji komórek przez wirusy grypy, zahamowanie ich namnażania się i rozprzestrzeniania do innych komórek.

Stosowanie witaminy C jako skutecznej ochrony przeciwko przeziębieniu zostało spopularyzowane przez dr Linusa Paulinga. Witamina C jest ważnym składnikiem odżywczym dla sprawnej czynności naszego układu odpornościowego i wiele badań klinicznych wykazało, że może skrócić, jak również obniżyć objawy grypy. Prawie dwadzieścia lat temu wykazano również, że hamuje ona namnażanie wirusa HIV. Ze względu na fakt, że wirus HIV jest wirusem zawierającym materiał genetyczny w postaci RNA, możliwe jest, że inne wirusy zawierające RNA, takie jak wirus grypy, mogą na nią reagować.

Nasze dalsze badania w tym kierunku wykazały, że działanie witaminy C przeciwko różnym aspektom infekcji wirusowej można poprawić, jeżeli połączy się ją z innymi składnikami odżywczymi, które działają synergicznie. Ostatnie badania opublikowane w czasopiśmie naukowym BioFactors przez dr Jariwalla i innych badaczy z naszego Instytutu wykazały, że aktywność kluczowego enzymu odpowiedzialnego za zakaźność wirusa ludzkiej grypy, którym jest neuraminidaza (N), może być skutecznie hamowana przez kombinację składników odżywczych podczas, gdy sama witamina C wywołuje tylko minimalny efekt.

Aby osiągnąć biologiczny efekt synergii ważne jest łączenie wybranych mikroelementów w odpowiednich proporcjach. Przynosi to większe korzyści dla zdrowia niż stosowanie pojedynczych składników, takich jak witaminy lub inne składniki odżywcze. Jesteśmy pionierami w tego typy podejściu polegającym na stosowaniu biologicznej synergii w naszych programach zdrowia, a dzisiaj jest ono coraz częściej stosowane przez innych. Na przykład, nawet preparat multiwitaminowy „Centrum” jest teraz reklamowany jako „działający na zasadzie synergii”.

Kluczowe elementy korzystnego działania „synergii” składników odżywczych:

• działanie jednoczesne na kilka procesów komórkowych (tj. zmniejszenie zakaźności wirusa, jego namnażania, rozprzestrzeniania w tkankach wraz z innymi aspektami towarzyszącymi infekcji),

• końcowy efekt zdrowotny można osiągnąć za pomocą niższych dawek indywidualnych składników,

• pozwala zachować równowagę metaboliczną komórki. Gdy stosowana jest duża dawka jednego mikroelementu może zwiększyć to ryzyko odsłonięcia wcześniejszych niedoborów mikroelementów, zaburzając zatem równowagę metaboliczną komórki i wywołując efekty niepożądane.

Istnieje ich kilka. Kluczowym składnikiem odżywczym jest witamina C, która zgodnie z naszymi badaniami może redukować namnażanie wirusa grypy o około 50%. Jej poziom jest zazwyczaj niższy u osób, u które zostały dotknięte infekcją wirusową. W czasie infekcji ilość witaminy C w białych krwinkach zwiększa się około 10-krotnie, co jest niezbędne do ich skutecznej walki z infekcją. Witamina C współdziała z aminokwasami takimi jak lizyna i prolina w zwiększaniu odporności tkanki łącznej na rozkład enzymatyczny, co jest ważne w zatrzymaniu rozprzestrzeniania się wirusów. Znaczenie utrzymania integralności i wytrzymałości tkanki łącznej, jako naturalnej bariery do zatrzymania szerzenia się raka i czynników infekcyjnych było po raz pierwszy przedstawione przez Dr Ratha. Wyciąg z zielonej herbaty bogaty w polifenole, takie jak EGCG, jest silnym inhibitorem komórkowej replikacji wirusów i ich wniknięcia do komórek. Różnorodne inne mikroelementy, które również wnoszą wkład do naturalnej kontroli rozprzestrzeniania się wirusa w tkance, obejmują N-acetylocysteinę, miedź, mangan, selen i inne. Wykazano również, że N-acetylocysteina obniża śmiertelność u myszy zakażonych grypą, a niedobór selenu był związany ze zwiększoną patogennością tego wirusa. Chociaż wszystkie z tych mikroelementów wykazują korzystne działanie gdy są stosowane pojedynczo, ich połączenie znacznie poprawiło efekty i dało bardziej kompleksowe korzyści zdrowotne.

Tak, wszystkie te badania można przejrzeć na stronie internetowej naszego instytutu badawczego pod adresem www.drrathresearch.org.

opr.:Ryszard Tomaszewski